Vorig jaar is mijn vader op 15 september overleden. Hij kreeg in februari het bericht dat hij acute leukemie had. In het begin bleef hij sterk en vitaal, zoals we hem kenden, maar langzamerhand ging hij achteruit. Achteraf zijn er wel tekenen geweest die erop wezen dat het minder goed met hem ging, maar die weten we dan aan ouderdom. J's vader constateerde bijvoorbeeld dat hij bij een feestje in het voorjaar van 2015 veel minder spraakzaam was geweest dan vroeger en toen hij me met Kerstmis 2015 ophaalde op het station, viel mij op hoe moeizaam hij de trap opliep. Hoe het ook zij: mijn vader stond nog volop in het leven en moest dat langzaam loslaten. Dat viel niet altijd mee, hoewel hij zelden klaagde.
En gisteren, op Nieuwjaarsdag, was daar opeens een berichtje op de groepsapp die mijn jongste zus had aangemaakt. Een berichtje van Klaas, mijn vader. Hij wenste iedereen 'Gelukkig 2017!' Natuurlijk wist ik dat het berichtje afkomstig was van zijn partner. Maar ik blijf liever vasthouden aan de gedachte dat hij ons vanuit het hiernamaals een gelukkig nieuwjaar toewenst. Ik weet zeker dat hij dat graag had gewild.
En gisteren, op Nieuwjaarsdag, was daar opeens een berichtje op de groepsapp die mijn jongste zus had aangemaakt. Een berichtje van Klaas, mijn vader. Hij wenste iedereen 'Gelukkig 2017!' Natuurlijk wist ik dat het berichtje afkomstig was van zijn partner. Maar ik blijf liever vasthouden aan de gedachte dat hij ons vanuit het hiernamaals een gelukkig nieuwjaar toewenst. Ik weet zeker dat hij dat graag had gewild.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten